به عنوان یک افزودنی مهم در صنعت ذوب و ریخته گری فولاد ، کیفیت کاربوریزر به طور مستقیم بر میزان کربن و عملکرد فولاد تأثیر می گذارد. فرآیند قالب گیری یک پیوند کلیدی در تولید کاربوریزر است که شکل فیزیکی ، عملکرد احتراق و میزان استفاده از کربن محصول را تعیین می کند. در این مقاله فرآیند قالب گیری کاربوریزر و نقاط فنی آن به تفصیل معرفی می شود.
فرآیند قالب گیری Carburizer به طور عمده شامل سه روش است: فشار دادن قالب ، قالب گیری خرد کردن و قالب گیری اکستروژن. فشار دادن قالب رایج ترین فرآیند است. مواد اولیه کاربوریزر تحت فشار زیاد به بلوک ها یا کره ها فشرده می شود. این ویژگی از چگالی بالا ، استحکام بالا و احتراق یکنواخت برخوردار است و برای فرآیندهای ریخته گری با تقاضای بالا مناسب است. قالب گیری خرد کردن ابتدا مواد اولیه را به بلوک های بزرگ منتقل می کند و سپس آنها را به ذرات مورد نیاز خرد می کند. برای مواردی مناسب است که شکل ذرات لازم نیست. قالب اکستروژن برای استخراج مواد اولیه به شکل خاص از طریق قالب است که اغلب برای تولید کارگور کننده های ستونی یا لوله ای استفاده می شود.
در فرآیند قالب گیری ، انتخاب و نسبت مواد اولیه بسیار مهم است. کارگرهای با کیفیت بالا معمولاً از منبع کربن گرافیکی یا آنتراسیت کلسینه شده به عنوان ماده اولیه اصلی استفاده می کنند ، که توسط مقدار مناسب اتصال دهنده برای تقویت قدرت پس از قالب گیری تکمیل می شود. کنترل فشار قالب به طور مستقیم بر چگالی و استحکام محصول تأثیر می گذارد. فشار بیش از حد ممکن است باعث از بین رفتن ساختار مواد اولیه شود ، در حالی که فشار کافی بر عملکرد احتراق محصول تأثیر می گذارد.
علاوه بر این ، کاربوریزر پس از قالب گیری باید خشک و خنک شود. خشک کردن می تواند رطوبت را از اتصال دهنده خارج کند تا از ترکیدن محصول یا پودر شدن محصول در استفاده بعدی جلوگیری شود. خنک کننده به تثبیت ساختار محصول کمک می کند و تضمین می کند که عملکرد خوب انتشار کربن را در شرایط ذوب با دمای بالا حفظ می کند.
از آنجا که صنایع فولادی و ریخته گری نیازهای فزاینده ای برای کنترل محتوای کربن دارند ، روند قالب گیری کاربراتورها نیز بهینه می شوند. با چگالی بالا و فناوری قالب سازی با استفاده از کربن بالا ، به یک روند در صنعت تبدیل می شود و راه حل های منبع کربن کارآمدتر را برای فرآیندهای تولید فولاد و ریخته گری فراهم می کند.
